Twee weken voorbij

Hallo allemaal,

Hier eindelijk weer een berichtje van mij.. een beetje later dan verwacht, maar beter laat dan nooit.
De eerste week heb ik zoals jullie eerder hadden kunnen lezen onwijs genoten. Wij zijn die donderdagavond uitgegaan in Havanna. Super leuk, tot ongeveer 1 uur wordt er salsa muziek gedraaid en is ook echt iedereen aan het salsa dansen. Daarna komt er ´gewone´ dansmuziek waarnaar iedereen op de dansvloer komt. Uiteindelijk hadden wij een hele leuke eerste avond daar.
De volgende dag moesten wij ´s ochtends naar de vreemdelingendienst om een stempel te krijgen in ons paspoort zodat we mogen blijven in Suriname tot onze geplande datum. Dit duurde allemaal erg lang en met een kater wordt het daar niet echt beter op, helaas. Maar ook dat hebben we overleefd en ik mag in Suriname blijven tot 26 januari, TOP
Nadat wij terug waren gekomen gingen wij met onze huisgenoten naar het zwembad toe. Dit zit in het Marriott hotel. Hier hebben wij een abonnement genomen om een maand lang onbeperkt te kunnen zwemmen en sporten. WAUW, het leek wel een paradijs daar. Nu had ik toch echt even een vakantie gevoel.

Dat weekend zijn wij met onze huisgenoten naar Surinaamse mensen toe gegaan. Een van onze huisgenoten kon deze mensen en wij waren met zijn alle uitgenodigd om daar te komen het weekend en dat wilde wij natuurlijk wel. Wij werden daar ontzettend gastvrij ontvangen, met vooral veel eten!! Zij namen ons mee naar allerlei verschillende mooie plekjes. De waterkant, een voetbalveld, een uitzicht over de Suriname rivier en een plekje waar je als ´normale´ toerist nooit komt maar ontzettend mooi is. Zondagavond brachten zij ons ook nog netjes thuis af en als dat nog niet genoeg was brachten zij Charlotte en mij vanaf ons huisje naar onze stage zodat wij de route konden zien die wij naar onze stage moesten fietsen. Al met al, een mooi weekend gehad met ontzettend lieve mensen!

Toen kwam het… het was maandag en onze eerste dag op stage was nu een feit. Om 8 uur moesten wij ons daar melden dus konden wij nog enigszins uitslapen. Fietsen is hier wel een moeilijk iets, maar gelukkig wisten wij de route wat toch al een hoop scheelde. Eenmaal aangemeld in het ziekenhuis werden wij naar onze afdeling gebracht. Mij werd verteld dat ik de eerst 4 weken stage zou lopen in op afdeling gynaecologie en daarna 4 weken naar de afdeling verloskunde zou gaan. Deze afdeling is gelegen in het militair hospitaal, wat aan de overkant van het ziekenhuis ligt waar ik nu stage loop. Daar was ik heel blij mee want zo is mijn stage goed verdeeld.

De eerste dag viel mij erg tegen, ik wilde na 2 uurtjes mijn tas pakken en op naar huis. Ze legde mij niets uit, praatte niet tegen mij, namen mij niet mee voor begeleiding en het ergste was nog dat ze mij niet eens aan keken. Ik voelde mij gewoon een stuk vuil. Uiteindelijk kwam er in de middag een Nederlandse student aanlopen die ook verpleegkunde studeert, zij liep al 5 weken stage op die afdeling dus was werkelijk mijn redder in nood! Zij legde mij uit hoe het een beetje werkt op de afdeling en vertelde direct dat het er niet beter op wordt. Dus dat was positief, NIET.

De rest van de week heb ik mij bij die stagiaire aangesloten. Ze had inderdaad gelijk want nu, mijn tweede week stage is het er echt nog niet beter op geworden. Ik heb het maar naast mij neer gelegd en ben nu puur aan het verwonderen en verbazen. Het tempo waarin ze werken, ze zitten de hele dag. Ook werken ze hier taakgericht en niet patiënt gericht, waardoor je amper contact hebt met je patiënten, eigenlijk helemaal niet. Daarnaast is efficiëntie echt geen begrip hier.
Ik zal stoppen met mijn beklaag, hou het op ‘puur verwonderen en verbazen’. Hetgene wat wel leuk is aan mijn stage; ik wordt zuster van Tricht genoemd, super toch?!

Woensdag 11 november waren wij direct al vrij. Het was een nationale feestdag, Divali. Een hindoestaanse feestdag (lichtjesdag). Wij hebben er niet veel van meegekregen, maar wel een heerlijke vrije dag gehad. Even een hangmat gekocht, daarna heerlijk ontspannen bij het zwembad en eindelijk even gefitnest, heerlijk was dat.

Donderdag avond is onze vaste stap avond en zijn wij weer gezellig uit geweest in Havanna. Erg genoten en vooral heel veel gelachen. Op maandag avond hebben wij onze vaste visavond. Dan gaan we naar de Suriname rivier, wat (garnalen) aas mee, drank en vooral gezellige mensen. Sommige hebben een hengel, andere vissen met een vistouwtje aan een steen. Alles kan hier.

Afgelopen weekend ben ik op trip geweest. We werden om 8 uur ’s ochtends opgehaald door de taxi die ons naar het verzamelpunt bracht. Onderweg rende er ineens een hond over de weg, maar de taxi chauffeur was helaas niet van plan om te stoppen. Jawel je raadt het al, botsing! Ik zat voorin en zag alles gebeuren, niet echt een prettig begin van de dag. Hoe het met de hond is afgelopen kan ik helaas niet vertellen omdat ik dat zelf ook niet weet. De taxi reed gewoon door!

Tijdens deze trip gingen we door de bossen en over de Suriname rivier met een kabelbaan, super leuk was dat en dat ging toch hard!
Daarna zijn wij naar een eiland gegaan waar 1 gezin op woont. Dit gezin leeft van de eigen visvangst of jacht, waarnaar ze dit ook wel verkopen op het vaste land. Wij hebben daar heerlijk gezwommen en van het mooie weer genoten. Van daar uit zijn wij met een bootje het Brokkopondo (als ik het goed schrijf) meer op gegaan en hebben wij op Piranha’s gevist, ook weer een leuke ervaring.

Toen wij weer terugkwamen op het vaste land werd onze route doorgezet naar de Brownsberg waar wij in hangmatten zouden overnachten. Schoon kon je het daar niet noemen, allerlei beesten overal maar leuk was het wel. Wat een uitzicht vanaf daar!!

De volgende dag zijn wij gaan wandelen op de Brownsberg. Er liggen daar twee watervallen waar wij naartoe zijn gelopen. Het was zo’n 4 km heen lopen en 4 km terug, opzich goed te doen. Maar, er was een verhal van 300-400m die wij eerst naar beneden en de terugweg weer omhoog moesten Pffoee dat was afzien! Maar we hebben het gehaald. Onderweg kwamen wij nog apen in de bonen tegen wat echt heel vet was om te zien zo in de natuur. Verder zijn wij niet veel tegen gekomen. Wel moesten we goed opletten waar we liepen want slangen zijn er ook en als je daar op gaat staan, zijn deze niet te beroerd om te bijten.. Goed kijken dus maar. Uiteindelijk hebben wij ook deze tour weer veilig en wel overleefd.

Na de wandeling hebben wij nog wat gegeten en zijn wij op gaan ruimen, het was mooi geweest dus op naar huis. 3,5 uur in een bus zitten die in Nl allang al afgekeurd zou zijn, maar prima wij klagen niet. ‘Puur verwonderen en verbazen’ bedenk ik mij dan maar.

Genoeg over mijn ervaringen. Ik zit hier al bijna 2 weken en voel mij ontzettend goed. De temperatuur hier is prima, niet te warm maar wel lekker een korte broek aan (wanneer ik geen stage loop). Er is niet altijd zon, best veel bewolking dus bruin ben ik nog niet erg geworden. Ook is de kleine regentijd hier begonnen, iets eerder als normaal maar dat komt door de klimaatsveranderingen. Af en toe komt het met bakken uit de lucht en als je dus onderweg bent ben je ook direct drijfnat. Wat mij natuurlijk al een paar keren is overkomen.

De omgeving is hier echt fantastisch. Wat een mooi land is Suriname toch. 90% van het land bestaat uit groen en dat is ook echt wel te merken. Het is zeker een aanrader om hier naartoe te gaan en dat kan ik nu, na 2 weken toch al zeggen.

Hetgene waar ik zo bang voor was, om heimwee te krijgen is toch echt nog niet gebeurt. Ik geniet van iedere seconde hier en heb altijd wel wat te doen. Het eerste weekend naar die Surinaamse mensen geweest, afgelopen weekend op trip naar Brownsberg geweest, volgend weekend gaan we op vis trip met onze huisgenoten en allerlei vrienden en het eerste weekend van december gaan wij op quad tour. Genoeg te doen laat ik maar zeggen. Verder loop ik stage toch het einde van december (als ik dit vol ga houden). En op vrije dagen gaan wij lekker zwemmen en heerlijk even ontspannen. Ik heb super leuke huisgenoten waarmee ik het echt heb getroffen. Ze betrekken ons in alles en nemen ons overal mee naartoe. Dus het woord heimwee, kom ik echt niet aan toe.

Waar ik hier aan moet wennen (als dat gaat lukken) is het koud water. Kleding wordt niet echt schoon in een wasmachine met alleen koud water en de afwas ook niet. Gelukkig hebben wij wel een waterkoker waardoor ik wel een warm sopje kan maken. Maar het ergste van dat koude water is de douche!! ’s Ochtends om half 6 onder ijskoud water staan.. pff daar moet ik echt aan wennen.

Ik zal proberen om nog wat foto’s aan dit verslag toe te voegen zodat iedereen een kleine indruk kan krijgen van mijn ervaringen tot nu toe.

Een dikke kus aan jullie allemaal,
Veel liefs, van deze bakra, sneeuwwittje, zuster oftewel Wendy!
XXX